drzewo na opał

См. также в других словарях:

• drzewo — n III, Ms. drzewowie 1. lm D. drzew «każda roślina wieloletnia dużych rozmiarów o wyraźnie wykształconym pniu, który w pewnej wysokości nad ziemią rozgałęzia się w koronę» Drzewo chlebowe, cynamonowe, cytrynowe, figowe, hebanowe, kakaowe,… …   Słownik języka polskiego

• drzewo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. drzewowie {{/stl 8}}{{stl 7}} duża roślina wieloletnia, mająca wyraźnie wykształcony pęd główny zwany pniem, z którego w pewnej wysokości nad ziemią wyrastają gałęzie z liśćmi lub igliwiem : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• opał — m IV, D. u, Ms. opale 1. blm «to, czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania» Kupić, zgromadzić opał na zimę. Drzewo, torf, węgiel na opał. 2. blm rzad. «opalanie, palenie w piecu; ogrzewanie» Opał drzewem, węglem. 3. tylko w lm… …   Słownik języka polskiego

• rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… …   Słownik języka polskiego

• rąbać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, rąbaćbię, rąbaćbie, rąbaćany {{/stl 8}}– rąbnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa, rąbaćnę, rąbaćnie, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• ciapać — ndk IX, ciapaćpię, ciapaćpiesz, ciap, ciapaćał, ciapaćany ciapnąć dk Va, ciapaćnę, ciapaćniesz, ciapaćnij, ciapaćnął, ciapaćnęła, ciapaćnęli, ciapaćnięty, ciapaćnąwszy 1. pot. «uderzać ostrym narzędziem; ciąć, rąbać; ciachać, dziabać» Ciapać… …   Słownik języka polskiego

• drewko — n II, N. drewkokiem; lm D. drewkowek zwykle w lm «drobno porąbane drzewo na opał» Przyrzuciła parę smolnych drewek do ognia …   Słownik języka polskiego

• porąbać — dk IX, porąbaćbię, porąbaćbiesz, porąbaćrąb, porąbaćał, porąbaćany 1. «rąbiąc pociąć, połupać coś na kawałki» Porąbać drzewo na opał. Porąbać stare sprzęty. ◊ Ktoś dałby się za kogoś porąbać «ktoś jest komuś bezgranicznie oddany, gotów na śmierć… …   Słownik języka polskiego

• wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

• opalać — ndk I, opalaćam, opalaćasz, opalaćają, opalaćaj, opalaćał, opalaćany opalić dk VIa, opalaćlę, opalaćlisz, opal, opalaćlił, opalaćlony 1. «ogrzewać wnętrze, np. mieszkalne, za pomocą spalania odpowiednich materiałów, jak drzewo, węgiel itp.»… …   Słownik języka polskiego